دالرد و میلر (دالارد و میلر) – نگاهی به یک نظریه شخصیت تاثیرگذار
دالرد و میلر هدفشان این بود که نظریه ی یادگیری هال را با نظریه ی شخصیت فروید ترکیب کنند.
در این نظریه سایق فرد را سوق می دهد تا عملی را انجام دهد. محرک راهنما، رفتاری که او باید پیش بگیرد مشخص می کند. پاسخ، رفتاری است که فرد آن را به طور آشکار یا نهان (در درون انجام می دهد). تقویت، زمانی روی می دهد که سایق اولیه کاهش یابد و یا از بین برود.
هر محرک راهنما چند پاسخ را، که طبق احتمال روی دادنشان مرتب شده اند، فعال می سازد. این مجموعه پاسخها، سلسله مراتب هم خانواده نامیده می شود. کمی بعد از تولد، پیش از آن که یادگیری روی دهد، این مجموعه پاسخها را، سلسله مراتب پاسخهای فطری می نامیم. سلسله مراتبی که پیش از روی دادن یادگیری جدید وجود دارد، سلسله مراتب اولیه نامیده می شود. سلسله مراتب پاسخهایی که، بعد از وقوع یادگیری روی می دهد، سلسله مراتب حاصل نامیده می شود. محتملترین پاسخ به هر رویدادی پاسخ غالب است.
اختلال یادگیری به این واقعیت اشاره دارد که، برای وقوع یادگیری، پاسخهای آموخته شده ی قبلی یا پاسخهای فطری نباید توانایی حل مشکل را داشته باشند. به این ترتیب، همه ی انواع یادگیری به شکست متکی است.
شیب تقویت به این واقعیت اشاره دارد که اگر یک سری پاسخ نهایتا به تقویت منجر شوند، آخرین پاسح سری، بیشتر از همه تقویت خواهد شد. بعد یکی مانده به آخر، آن گاه دو تا مانده به آخر و تا الی آخر.
تعمیم اولیه را ویژگیهای فیزیکی محرکها تعیین می کنند. تعیین تعمیم ثانویه، بر عهده استفاده از نامهای زبانی و مشترک برای توصیف رویدادهاست. مثلا فرد به همه ی رویدادهایی که اسمشان “خطرناک” است به شیوه ی مشابه پاسخ می دهد.
تمیز متضاد تعمیم است.
دالرد و میلر چهارنوع تعارض را نام بردند: تعارض جاذب- جاذب زمانی است که فرد در آن واحد به سوی دو هدف جذب می شود. تعارض دافع- دافع، زمانی است که فرد در آن واحد از دو هدف بیزار می شود، تعارض جاذب- دافع، زمانی است که فرد در آن واحد، به سوی یک هدف معین هم جذب می شود و هم از آن دوری می جوید، تعارض جاذب- دافع دو گانه که فرد در آن واحد به سوی دو هدف جذب می شود و از هردوی آنها دوری می جوید.
منبع: نظریه های شخصیت/ مهدی گنجی/ انتشارات ساوالان
